
Chcemy zadbać o Twoje dobre samopoczucie. Tutaj znajdziesz wszystkie najważniejsze informacje na temat blizn i leczenia blizn. Leczenie blizn to złożone zagadnienie, które wywołuje wiele pytań u osób dotkniętych tym problemem, a także u członków ich rodzin. Jak jest zbudowana skóra? W jaki sposób i dlaczego powstają blizny? Jakie są możliwości leczenia blizn i jak terapia blizn może Ci pomóc? Postaramy się odpowiedzieć na Twoje pytania i zapewnić Ci odpowiednie wsparcie – dla większej radości życia w ruchu -zgodnie z mottem „Freedom in Motion”!
Skóra, której powierzchnia wynosi od 1,5 do 2 metrów kwadratowych, stanowi największy i najbardziej unerwiony narząd w ludzkim ciele, a jednocześnie ok. 20% jego masy. Pełni ona liczne i złożone funkcje, takie jak regulacja ciepła, a także ochrona przed infekcjami, czynnikami środowiskowymi czy wysuszeniem.
Z tego względu niezwykle ważne jest jej prawidłowe funkcjonowanie. Jednocześnie skóra to znacznie więcej niż tylko jeden z narządów: służy również do kontaktu ze światem zewnętrznym i jest niezastąpionym narzędziem komunikacji międzyludzkiej. Poprzez skórę odbieramy doznania dotykowe. Skóra umożliwia również wyrażanie uczuć i ich odczuwanie. Nie bez powodu skóra nazywana jest „zwierciadłem życia”. Widać na niej różne zmiany zachodzące w organizmie, indywidualny styl życia, nastrój czy wahania hormonów.
Skóra ma złożoną budowę. Struktura skóry jest taka sama w każdym miejscu. Składa się ona z trzech warstw (naskórka, skóry właściwej i tkanki podskórnej), które pełnią różne funkcje. Grubość skóry jest różna w różnych regionach ciała. Przykładowo, skóra na twarzy czy grzbiecie ręki jest znacznie cieńsza niż skóra na udzie.
Naskórek: warstwa ochronna i organ immunologiczny
Najbardziej zewnętrzna warstwa skóry (łac. epidermis) – mimo, że bardzo cienka – stanowi tarczę ochronną organizmu. Epiderma to warstwa skóry, którą ludzie uważają za „skórę”. Naskórek jest odpowiedzialny za ochronę ciała przed różnymi czynnikami zewnętrznymi, takimi jak promienie UV czy zanieczyszczenia. Nienaruszony naskórek powstrzymuje mikroorganizmy, np. bakterie, przed przedostaniem się do organizmu i zapobiega wysuszaniu ciała. Komórki naskórka stale się odnawiają, a ich cykl życiowy trwa około jednego miesiąca. Po tym czasie obumierają i odrywają się od powierzchni skóry.
Skóra właściwa: sieć połączeń i system transportowy
Bezpośrednio pod naskórkiem znajduje się połączona z nim skóra właściwa (łac. dermis). Jest ona grubsza niż zewnętrzna warstwa skóry, a dzięki włóknom kolagenu i elastyny bardzo mocna, elastyczna i sprężysta. W przeciwieństwie do naskórka, warstwa ta zawiera komórki nerwowe oraz naczynia krwionośne i limfatyczne. Skóra właściwa jest odpowiedzialna między innymi za odczuwanie dotyku takiego jak głaskanie, nacisku, bólu, temperatury, a nawet swędzenia. Naczynia krwionośne znajdujące się w skórze właściwej regulują również ciepłotę skóry.
Tkanka podskórna: „magazyn” tłuszczu
Tkanka podskórna (łac. subcutis) składa się głównie z tkanki tłuszczowej, która magazynuje energię, chroni ciało przed wychłodzeniem i pełni funkcję „poduszki”. Grubość tej warstwy skóry może być różna w zależności od obszaru ciała. W tkance podskórnej znajdują się ponadto cebulki włosowe oraz gruczoły łojowe i potowe.
Każdy uraz skóry pozostawia ślady – w postaci blizn. Jeśli uraz jest tylko powierzchowny lub niewielki, blizny te są często ledwo zauważalne. W przypadku uszkodzenia dużej powierzchni skóry lub urazu sięgającego do głębokich warstw skóry mogą pozostać wyraźnie widoczne blizny, które powodują poważne utrudnienia w życiu codziennym. Każdy pacjent radzi sobie z bliznami w inny sposób, dużą rolę odgrywa przy tym historia ich powstania. Celem terapii blizn jest nie tylko odzyskanie sprawności ruchowej, ale także przywrócenie estetyki. Duże czy małe – blizny mogą mieć duży wpływ na jakość życia. Właśnie dlatego każdą bliznę można leczyć, aby jak najbardziej pozytywnie wpłynąć na jej jakość.
Kiedy skóra ulega uszkodzeniu w wyniku wypadku, operacji lub choroby, organizm próbuje naprawić te uszkodzenia, nie jest jednak w stanie zapewnić tej samej funkcjonalności. Jest to możliwe, tylko jeśli nie występują inne choroby towarzyszące, które mogłyby utrudnić proces naprawy skóry. W przypadku powierzchownych urazów, które dotyczą tylko naskórka (łac. epidermis) rany mogą zagoić się całkowicie bez pozostawiania śladów (pokrycie nabłonkiem). Do tego typu urazów naskórka należą oparzenia słoneczne, a także powierzchowne otarcia. W przypadku uszkodzenia głębszych warstw skóry, np. podczas operacji, po różnych etapach gojenia się ran powstają blizny. Proces gojenia zależy od rodzaju, wielkości i głębokości rany.
Rys. 1 Faza oczyszczania
Rys. 2 Faza ziarninowania
Rys. 3 Faza odbudowy
Aby zrozumieć, w jaki sposób powstają blizny w końcowej fazie gojenia się rany, warto się dokładniej przyjrzeć samemu procesowi gojenia się rany.
1. Faza oczyszczania
Bezpośrednio po urazie rozpoczyna się proces krzepnięcia krwi – organizm stara się zatrzymać krwawienie, a jednocześnie usunąć z rany zarazki i bakterie lub zapobiec ich wnikaniu. Faza ta może trwać do trzech dni.
2. Faza ziarninowania
Kilka dni po urazie organizm zaczyna odbudowywać naczynia i tkanki (tkanka ziarninowa) w celu jak najszybszego zamknięcia rany.
3. Faza odbudowy
Pomiędzy piątym a dziesiątym dniem od powstania rany rozpoczyna się ostatnia faza – powierzchnia rany zostaje zamknięta. W tej fazie gojenia rany rozpoczyna się tworzenie blizny (bliznowacenie). Faza odbudowy może trwać wiele tygodni lub miesięcy.
Blizny powstałe w fazie odbudowy stanowią nie tylko problem estetyczny. Ze względu na zgrubienia, przykurcze i stwardnienia w miejscu, gdzie znajdują się blizny, skóra jest mniej elastyczna.
Każda blizna jest inna. Gdyby obserwować proces gojenia dokładnie takiej samej rany u dwóch różnych osób, okazałoby się, że powstałe blizny nie będą wyglądać identycznie. Blizna, jej wygląd i proces rozwoju zależą od bardzo różnych czynników. Na niektóre z nich można wpływać.
W zależności od urazu i następującego po nim procesu gojenia rany mogą powstać różne rodzaje blizn, które różnią się wyglądem i sposobem powstawania.
Blizny hipertroficzne
Wypukłe, zaczerwienione, a nawet nabrzmiałe blizny określa się mianem blizn hipertroficznych (przerostowych). Powstają one w wyniku nadmiernej produkcji nowej tkanki łącznej, co prowadzi do powstania wydatnych i grubych blizn. Rozrastają się szybko w obrębie pierwotnego obszaru rany, innymi słowy nie rozwijają się w sposób niekontrolowany.
Blizny hipertroficzne mogą się samoistnie cofać przez dłuższy okres czasu. Proces ustępowania może wspomóc odpowiednio dopasowana terapia blizn. Najczęstszą przyczyną blizn przerostowych są duże siły ciągnące działające podczas gojenia się rany. Dotyczy to w szczególności stawów.
Blizny keloidowe (keloidy, bliznowce)
Podobnie jak blizny hipertroficzne, keloidy również powstają na skutek przerostu tkanki bliznowatej. W przypadku keloidów tkanka ta rozrasta się jednak również poza granice rany, czasami nawet już po zagojeniu się rany. Rozrost może się również rozpocząć wiele miesięcy później. Przyczyną jest niekontrolowany, intensywny przyrost tkanki łącznej.
Mimo, że nadmierny wzrost ustaje po pewnym czasie, powstały keloid nie ustępuje. Obszar blizny jest zaczerwieniony lub ciemniejszy niż reszta skóry, może być swędzący lub bolesny.
Nawet po chirurgicznym usunięciu keloidu może się on pojawić ponownie. Właśnie dlatego tak ważna jest terapia blizn, która łączy niekiedy bardzo różne metody leczenia w celu osiągnięcia długotrwałych pozytywnych rezultatów.
Blizny atroficzne (zanikowe)
W przeciwieństwie do dwóch wyżej wymienionych rodzajów blizn, powierzchnia blizny zanikowej jest zapadnięta, a blizna znajduje się głębiej niż otaczająca ją skóra.
Ilość wytwarzanej nowej tkanki łącznej nie wystarcza do ponownego, całkowitego wypełnienia rany. Blizny atroficzne powstają przede wszystkim w przypadku źle gojących się ran, np. po trądziku, często są widoczne w okolicach twarzy.
Leczenie blizn wymaga dużo czasu i cierpliwości. Nie da się sprawić, aby istniejąca blizna całkowicie zniknęła. Nie zniechęcaj się, jeśli blizna nie od razu wygląda zgodnie z oczekiwaniami lub terapia blizn nie od razu przynosi wyraźnie widoczne efekty. Aby łatwiej zauważyć nawet najmniejsze postępy leczenia, warto prowadzić dokumentację fotograficzną. Daje to możliwość porównania zmian zachodzących w miarę postępu terapii.
Po każdej interwencji chirurgicznej, niezależnie od tego, czy następuje po wypadku, czy jest planowana, na skórze pozostają widoczne ślady. Precyzyjnie ukierunkowana, kompleksowa terapia blizn jest więc bardzo ważna dla uniknięcia ograniczeń funkcjonalnych i ruchowych oraz uzyskania optymalnej poprawy wyglądu i struktury blizny. Efekt końcowy każdej terapii blizn zależy od wielkości, rodzaju i wielu innych, indywidualnych cech blizny. Chirurgia plastyczna opiera się na czterech filarach, które zostaną omówione poniżej. Chirurgia plastyczna, a w szczególności chirurgia rekonstrukcyjna i chirurgia ręki, koncentruje się na odzyskaniu i poprawie sprawności ruchowej i funkcjonalnej i/lub na wyniku estetycznym. Interwencja chirurgiczna, która jest konieczna z medycznego punktu widzenia, pozytywnie wpływa na kształt lub funkcje ciała. Zachodzi również konieczność medyczna lub występuje osobiste pragnienie pacjenta, aby dokonać zmian kosmetycznych.
1. filar: chirurgia rekonstrukcyjna
Zabiegi chirurgii rekonstrukcyjnej, jednej z dziedzin chirurgii plastycznej, stosuje się po wypadkach (chirurgia pourazowa) oraz operacjach, np. po usunięciu guza w przypadku chorób nowotworowych. Chirurgia rekonstrukcyjna zajmuje się również leczeniem wrodzonych wad rozwojowych. W niektórych przypadkach, np. u pacjentów cierpiących na raka lub inne schorzenia, a także po wypadkach, zabieg polega na przeszczepieniu zdrowej tkanki z własnego ciała pacjenta w celu zamknięcia powierzchni ran lub zastąpienia brakującej tkanki. W efekcie w różnych miejscach ciała pojawiają się blizny. Blizny te nie tylko zakłócają estetykę wyglądu, ale mogą również oznaczać ograniczenie mobilności pacjentów, których dotyczą. W związku z tym po zagojeniu się rany aktywne obszary blizny należy poddać odpowiedniej terapii.
Terapia blizn sprzyja równomiernemu gojeniu się tkanki bliznowatej i – szczególnie w przypadku większych obszarów – zapobiega powstawaniu wypukłych blizn lub oraz ich kurczeniu, co może prowadzić do różnych dolegliwości, również bólowych. Ważną rolę odgrywa także kwestia estetyki, szczególnie w przypadku zabiegów chirurgicznych na widocznych obszarach ciała. To zupełnie zrozumiałe, że szczególnie na początku widok powstającej po operacji tkanki bliznowatej jest trudny do zaakceptowania. Ciężko się również pogodzić z nową, zupełnie odmienną sytuacją. W kluczowym okresie indywidualnej terapii blizn duże wsparcie zapewnia odzież uciskowa i produkty uzupełniające, takie jak np. plastry silikonowe lub pomoce do wciągania.
2. filar: chirurgia ręki
Specjalną dziedziną chirurgii plastycznej jest chirurgia ręki. Zajmuje się ona leczeniem wszystkich urazów, schorzeń i wad rozwojowych dłoni oraz całego ramienia. Ze względu na bardzo złożoną budowę dłoń jest optymalnie przystosowana do wykonywania licznych zadań i ruchów. Dłonie i ich poszczególne palce to najważniejsze „narzędzia” w codziennym życiu, dlatego priorytetowe znaczenie ma jak najlepsze i najszybsze przywrócenie ich funkcjonalności. Dłoń charakteryzuje się idealnym współdziałaniem różnych elementów, takich jak kości, ścięgna, mięśnie, nerwy i naczynia krwionośne. Ze względu na szczególną anatomię i ograniczoną powierzchnię tej części ciała, są one rozmieszczone bardzo blisko siebie. W związku z tym każdy zabieg w obrębie dłoni wymaga bardzo dokładnej znajomości specjalnych struktur anatomicznych. W chirurgii ręki precyzyjne cięcie jest równie ważne jak ukierunkowana terapia blizn po operacji, ponieważ powstające blizny mogą prowadzić do znacznego ograniczenia funkcji ruchu, zwłaszcza we wrażliwej tkance dłoni. Blizny zakłócają przede wszystkim motorykę małą.
Szanse na skuteczne leczenie, a tym samym poprawę jakości blizny, są największe w przypadku aktywnych blizn. Nie należy tracić cennego czasu – najlepiej rozpocząć terapię blizn od razu po zagojeniu się rany. Dłonie mają ogromne znaczenie w przypadku niemal wszystkich czynności związanych z codziennym życiem. Nie ma właściwie czynności, przy których dałoby się zrezygnować z pomocy rąk. I tutaj staje się jasne, jak ważne jest to „narzędzie”. Chociaż pod względem powierzchni ręce stanowią tylko niewielką część ciała, są potrzebne niemal do wszystkiego. Dopiero gdy dłonie i palce przestają funkcjonować prawidłowo, okazuje się, jak bardzo jesteśmy od nich zależni. Nawet stosunkowo niewielkie blizny na dłoniach mogą oznaczać poważne upośledzenia ich funkcji. Terapia blizn może zmniejszyć ryzyko wystąpienia takich późniejszych następstw. Skuteczna terapia blizn koncentruje się na funkcji i ruchomości dłoni. W jej skład wchodzą różne elementy i metody. Bardzo ważna jest w tym kontekście terapia uciskowa, terapia silikonowa, a także fizjoterapia, nie powinno ich więc zabraknąć w kompleksowej terapii blizn.
3. filar: chirurgia estetyczna
Chirurgia estetyczna stanowi kolejny filar chirurgii plastycznej. W odróżnieniu od innych filarów, nie ma dla tych zabiegów istotnych wskazań medycznych, a interwencja ma charakter czysto kosmetyczny. Podobnie jak w przypadku chirurgii rekonstrukcyjnej, interwencje te mogą powodować zmiany kształtu, na pierwszym planie jest jednak zawsze efekt estetyczny. Decyzja o poddaniu się zabiegowi estetycznemu może wynikać zarówno z osobistego pragnienia zmiany wyglądu ciała, jak i potrzeby estetycznej rekonstrukcji po wypadku lub chorobie. Wdrożona po zabiegu terapia blizn może poprawić wygląd powstałych blizn i sprawić, że wykonany zabieg będzie jak najmniej widoczny.
4. filar: chirurgiczne leczenie oparzeń
Chirurgiczne leczenie oparzeń dotyczy zarówno świeżych oparzeń, jak i blizn po oparzeniach. W leczeniu oparzeń bierze się pod uwagę przede wszystkim dwa czynniki: głębokość oparzenia i wielkość uszkodzonej powierzchni ciała. W przypadku głębokości oparzenia obowiązuje klasyfikacja w stopniach (I, IIa, IIb, III). Interwencja chirurgiczna jest zwykle konieczna w przypadku oparzeń od stopnia IIb (uszkodzenie głębokich warstw skóry właściwej) i stopnia III (całkowite zniszczenie skóry właściwej i uszkodzenie tkanki podskórnej) W zależności od głębokości i powierzchni oparzeń pacjent musi zostać najpierw objęty intensywną opieką medyczną. Ze względu na ciężkość oparzeń w ramach ich chirurgicznego leczenia często istnieje konieczność usunięcia tkanki i zastąpienia jej nową tkanką poprzez przeszczep skóry. Intensywne leczenie jest niezmiernie ważne w przypadku oparzeń, ponieważ blizny pooparzeniowe często się kurczą, a nowa tkanka łączna mocno się rozrasta. Zaniechanie leczenia może skutkować poważnym ograniczeniem funkcjonalności i zaburzeniami ruchu.
Ponad jedna trzecia wszystkich wypadków przy pracy skutkuje urazami rąk. Zarówno w przypadku chirurgii rekonstrukcyjnej, jak i chirurgii ręki obowiązuje zasada, w myśl której terapię blizn można rozpocząć zaraz po zagojeniu się rany. Im wcześniej zastosowane zostanie odpowiednie leczenie, tym lepsze będą efekty końcowe.
Nie można niestety sprawić, aby blizny całkowicie zniknęły. Istnieją jednak doskonałe terapie, które umożliwiają poprawienie ich wyglądu i funkcjonalności. Każda blizna jest inna, dlatego istnieje wiele różnych wymagań związanych z terapią. Aby uzyskać jak najlepszą jakość blizn, terapię należy rozpocząć jak najwcześniej po zabiegu.
Pozwala to na maksymalne wykorzystanie czasu, w którym blizna jest aktywna. Dlatego też w przypadku wszystkich blizn bezpośrednio po zagojeniu się rany należy rozpocząć leczenie nieinwazyjne (zachowawcze). W przypadku blizn, które powodują znaczne ograniczenia funkcjonalności lub ruchomości, konieczna może być korekta blizny. W zależności od charakterystyki blizny można zastosować leczenie chirurgiczne lub laseroterapię. Lekarz prowadzący wybierze dla Ciebie najbardziej odpowiednią terapię lub kombinację kilku różnych metod leczenia.
Czym są wyroby uciskowe?
Jedną z możliwych metod leczenia w terapii blizn jest wywieranie ucisku (kompresja) na obszar blizny. Można to robić za pomocą płaskodzianych wyrobów uciskowych, wykonywanych indywidualnie dla każdej części ciała. Kompresja jest stosowana w terapii blizn z dużym powodzeniem już od wielu lat. Kompresjoterapia może mieć pozytywny wpływ nawet na starsze blizny.
Dopasowywanie wyrobu uciskowego
Idealnie dopasowany wyrób uciskowy wywiera stały ucisk o dużej skuteczności medycznej i w znacznym stopniu przyczynia się do poprawy w obszarze blizny. Nie powinien on ograniczać ruchów ani się zsuwać. Odpowiednio przeszkoleni specjaliści ze sklepu medycznego przeprowadzą pomiary Twojego ciała. Na ich podstawie będzie można wykonać idealnie dopasowaną i anatomicznie ukształtowaną odzież uciskową (np. ScarComfort) Przy przygotowywaniu wyrobów na miarę można również określić konieczność zintegrowania w wyrobie dodatkowych elementów, takich jak np. poduszki uciskowe (peloty), które pozwolą uzyskać idealny, równomierny ucisk blizny. Twój lekarz przepisze również odpowiednią dla Ciebie klasę ucisku (intensywność ucisku).
Idealne dopasowanie odzieży uciskowej
Odzież uciskowa powinna ściśle przylegać do ciała – jak druga skóra. Dzięki temu zapewni pożądany ucisk.
Z tego powodu noszenie i zakładanie odzieży uciskowej – szczególnie na początku terapii – może wymagać przyzwyczajenia się, a w przypadku świeżo zagojonych ran może być również nieprzyjemne. Nie zniechęcaj się jednak. Tylko konsekwentne noszenie odzieży uciskowej w dzień i w nocy może zapewnić zadowalające efekty.
Za czasem, przy odrobinie wprawy i użyciu przydatnych środków pomocniczych zakładanie będzie coraz łatwiejsze, a noszenie stanie się częścią codziennej rutyny.
Rys. 1 Hipertroficzna, wypukła blizna bez ucisku
Rys. 2 Spłaszczona blizna pod dzianiną uciskową
Bezpośrednio po zamknięciu rany można rozpocząć terapię uciskową. Dzięki równomiernemu uciskowi powierzchniowemu, który zapewnia odzież uciskowa, w ramach obszaru blizny można uzyskać różne pozytywne efekty:
Nie da się precyzyjnie określić czasu trwania terapii uciskowej. Zależy on od wielu czynników, dlatego może trwać od sześciu miesięcy do dwóch lat. Własne zaangażowanie w terapię i cierpliwość, jak również wsparcie i zachęta ze strony rodziny i przyjaciół mogą w znacznym stopniu przyczynić się do sukcesu terapii. Tylko konsekwentne noszenie odzieży uciskowej (zgodnie z zaleceniami lekarza) zapewnia prawidłowe gojenie się blizny bez ograniczeń funkcjonalnych.
Inne czynniki, które wpływają na czas trwania terapii:
W wielu przypadkach kompresjoterapia pozwala uniknąć chirurgicznej korekcji blizn. Decyzję w tej sprawie należy jednak podejmować indywidualnie i w zależności od przypadku.
Leczenie blizn z wykorzystaniem silikonu to kolejna skuteczna opcja w terapii blizn. Silikon pozwala utrzymać naturalną wilgotność skóry, zapobiega więc wysychaniu blizny. Produkty silikonowe są wykonane w 100% z silikonu medycznego. Są one miękkie, wysoce elastyczne i bardzo łatwo się dopasowują, co sprawia, że noszenie ich jest raczej przyjemne niż uciążliwe. Produkty silikonowe można nosić (w zależności od blizny i wyboru produktu) w połączeniu z odzieżą uciskową lub osobno. Wczesne stosowanie produktów silikonowych równolegle z terapią uciskową może stanowić idealne uzupełnienie i zwiększać skuteczność terapeutyczną:
Peloty silikonowe można również nosić pod odzieżą uciskową w tych miejscach ciała, w których sam ucisk nie wystarcza do wytworzenia wymaganego nacisku na tkankę blizny, czyli na przykład w okolicach kostek lub na dekolcie.
Przygotowaliśmy dla Ciebie kilka pomocnych wskazówek, które mogą zwiększyć skuteczność terapii blizn. Często to właśnie małe rzeczy, które nie wymagają dużego wysiłku, mogą przyczynić się do postępów terapii i ułatwić leczenie.
Czas noszenia
Noś odzież uciskową dokładnie tak, jak zalecił lekarz. Tylko w ten sposób można osiągnąć optymalną skuteczność terapii.
Ekspozycja na słońce
Nie wystawiaj blizn na bezpośrednie działanie promieni słonecznych i zadbaj o odpowiednie zabezpieczenie kremem z filtrem UV. Bezpośrednie nasłonecznienie sprzyja powstawaniu blizn przerostowych. Tkanka bliznowata może również ściemnieć. Odzież uciskowa Juzo (Juzo ScarComfort) gwarantuje współczynnik ochrony przed promieniowaniem UV UPF 30. Plastry silikonowe Juzo (Juzo ScarPad) oferują dodatkową ochronę, ponieważ zapewniają współczynnik ochrony przed promieniowaniem UV UPF 50.
Czyszczenie wyrobów uciskowych
Odzież uciskową można prać w pralce w programie do tkanin delikatnych (maks. 40°C). Pierz swoją odzież uciskową codziennie – tylko w ten sposób zachowa ona swoją elastyczność przez długi czas. Resztki łuszczącej się skóry, maści, brud i cząsteczki kurzu ścierają przędzę i włókna. Tylko codzienne pranie pozwala całkowicie usunąć te pozostałości i wydłużyć trwałość odzieży uciskowej. Do każdego prania zalecamy stosowanie łagodnego specjalnego płynu do prania Juzo. Nie używaj płynów do płukania tkanin, ponieważ środki zmiękczające niszczą strukturę dzianiny uciskowej!
Fizjoterapia / ergoterapia
Ukierunkowany ruch w formie fizjoterapii i ergoterapii ma ogromne znaczenie dla skutecznego leczenia blizn. Mobilizuje on tkankę bliznowatą i poprawia jej ukrwienie, tkanka łączna staje się bardziej miękka. Umożliwia również optymalne leczenie nieprawidłowego ustawienia stawów lub sztywności kończyn, co pozwala osiągnąć optymalne wyniki terapii. Zawsze stosuj się do zaleceń terapeutycznych swojego lekarza.
Czyszczenie plastrów silikonowych
Czyść swój ScarPad codziennie – tylko w ten sposób zapewnisz niezbędną higienę blizny oraz pewne mocowanie plastra. ScarPad należy myć specjalnym środkiem czyszczącym (Juzo ScarPad Cleaning Soap) Nałóż kilka kropel mydła na plaster ScarPad i umyj go dokładnie pod ciepłą, bieżącą wodą. Po zakończeniu czyszczenia rozłóż plaster na suchym ręczniku lepką stroną do góry. Po całkowitym wyschnięciu plaster można ponownie stosować.
Pielęgnacja blizn
Codzienne stosowanie kremu i masaże pozwalają zachować elastyczność blizn. Bardzo ważna jest przy tym higiena: dbaj o czystość powierzchni blizny, aby zapobiec powstawaniu stanów zapalnych. Stosuj się do zaleceń lekarza prowadzącego dotyczących pielęgnacji.
Dopasowanie
Odzież uciskowa musi być idealnie dopasowana i nie może krępować ruchów ani się zsuwać. Wymiary ciała zmieniają się wraz z wahaniami wagi lub w fazie wzrostu dzieci. W takim przypadku należy się zwrócić do specjalisty w sklepie medycznym. Sprawdzi on dopasowanie wyrobu i w razie potrzeby dokona odpowiednich pomiarów w celu przygotowania nowej odzieży.
Dopasowanie
Odzież uciskowa musi być idealnie dopasowana i nie może krępować ruchów ani się zsuwać. Wymiary ciała zmieniają się wraz z wahaniami wagi lub w fazie wzrostu dzieci. W takim przypadku należy się zwrócić do specjalisty w sklepie medycznym. Sprawdzi on dopasowanie wyrobu i w razie potrzeby dokona odpowiednich pomiarów w celu przygotowania nowej odzieży.
Otwarte rany
Plastrów silikonowych nigdy nie wolno stosować na otwarte rany! W przypadku istniejących ran przed rozpoczęciem stosowania odzieży uciskowej koniecznie skonsultuj się z lekarzem. Jeśli lekarz wyrazi zgodę, w przypadku mniejszych ran odzież uciskową można zakładać po nałożeniu bandaża lub opatrunku. Kompresja może zapewnić bardzo szybkie i bezproblemowe gojenie ubytków resztkowych.
Otwarte rany
Plastrów silikonowych nigdy nie wolno stosować na otwarte rany! W przypadku istniejących ran przed rozpoczęciem stosowania odzieży uciskowej koniecznie skonsultuj się z lekarzem. Jeśli lekarz wyrazi zgodę, w przypadku mniejszych ran odzież uciskową można zakładać po nałożeniu bandaża lub opatrunku. Kompresja może zapewnić bardzo szybkie i bezproblemowe gojenie ubytków resztkowych.